مقایسه اثر بخشی روش تدریس تفکر استقرایی و روش تدریس کاوشگری بر خلّاقیت دانش آموزان پسر در درس علوم تجربی پایه پنجم ابتدایی شهرستان کرج در سال تحصیلی 91 – 1390

هدف پژوهش حاضر، مقایسه تأثیر روش تدریس تفکر استقرایی با روش تدریس کاوشگری در علوم تجربی بر خلاقیت دانش آموزان بود. جامعه ی پژوهش حاضر شامل کلیه ی دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی شهرستان کرج بود، بدین منظور از جامعه ی یاد شده 60 نفر از دانش آموزان، در 2 کلاس درس، به عنوان گروه های آزمایشی یک و دو انتخاب شدند. روش تحقیق از نوع شبه آزمایشی و طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه های آزمایشی یک و دو بود. ابزار مورد استفاده محقق در این پژوهش فرم a آزمون تفکر خلاق تورنس بود. پس از یک و نیم ماه اجرای روش های آموزشی در گروه های آزمایشی یک و دو، و تحلیل داده ها بدست آمده با روش تحلیل کوواریانس، یافته های پژوهش نشان داد که روش کاوشگری برای پرورش خلاقیت، به طور کلی و مولفه های اصالت و بسط، در درس علوم موثرتر از روش تفکر استقرایی می باشد. ولی برای پرورش مولفه های سیالی و انعطاف پذیری هر دو روش موثر می باشند.